مدل سازی و تخصیص بهینه منابع آب با استفاده از الگوریتم ژنتیک وشرایط عدم قطعیت های بازه ای مطالعه موردی شهرستان بندر عباس

رشد روز افزون جمعیت، توسعه اراضی کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک ، گسترش صنایع، توزیع ناهمگون زمانی و مکانی آب شیرین به لحاظ کمی ، در بسیاری از مناطق از جمله شهر بندرعباس، از جمله دلایل ضرورت مدیریت یک پارچه منابع آب می باشد. ارائه مدل تصمیم گیری تخصیص آب ترکیبی از استراتژی ها و سیاست ها ی مختلف می باشد که در این میان عدم قطعیت های فراوان در نیاز آبی، تخمین پارامترها و محاسبات و نیز در پیش بینی ها وجود دارد. که ارائه مدل تصمیم گیری را پیچیده می سازد. امروزه مدیریت جامع ویک پارچه منابع آب به ویژه در مناطقی که با محدودیت نسبی منابع آب روبرو هستند به عنوان امری ضروری مطرح گردیده است. وجود منابع آبی مختلف مانند چاه ها و آب شیرین کن ها در کنار منابع آبی موجود پیچیدگی مدل را بیشتر می سازد. در این مقاله برای عدم قطعیت ها قرار دادن حدود بازه ای (حد بالا و پایین ) پیشنهاد شد. بر این اساس مدل ریاضی برای تخصیص منابع آبی در سطح منطقه ای و شهری برای شهر بندرعباس تهیه شد. این مدل به کمک روش ipp(interval prameter programming) بسط داده شد این مدل در مسیر دستیابی به جواب بهینه سعی می کند با توجه به اولویت بندی تخصیص تصمیم مناسب را پیشنهاد دهد. دراین مطالعه مدل ساخته شده را با استفاده از الگوریتم ژنتیک از طریق نرم افزار متلب حل می نماید. نتایج به دست آمده با آنچه در گذشته با توجه به اطلاعات موجود صورت گرفته مقایسه می شود. این مدل این ویژگی را دارد که در هر دوره پارمتر های مدل را با توجه به وضعیت موجود تغییر داده و تصمیم مناسب برای تخصیص منابع آبارائه دهد. این مدل و حل آن به وسیله نرم افزار یک ابزار مناسب برای مدیران در چرخه تصمیم گیری می باشد.